ı

 

ben çocuk olduğumu hatırlamam hiç

peşin sıra yürüdüğüm yolları

gülüşünü mesela

miras gibi bakarkenki yüzüme

sonra bir sülün evde 

bir çilek tarlası su kenarında

ilk karşılaşmamı sivrisinek larvalarıyla

​

bir de ağladığımız vardır beraber

sen kendine ben sana

ama ne ağlama

​

kısa kollu beyaz gömleğin

beyaz fötr şapkan

o güzel vapura binip gitmeye niyetli

çakır gözlerin mutlu uzaktan

elin havada

​

​

-istanbul, 2018-

​

​