verses

toprak

ben çocuk olduğumu hatırlamam hiç

zaman

insan düşünen canlı

yüksek pencere kıyısında kırlangıç yuvaları

insan

dostum yemin ediyorum

büyük çöplükler

saçlarında ekim zamanı

bir zaman sonra

dağlarda meydan şarkıları

ruh taşıma kervanları

güneşi konuşacaktı

zamanın şarkısı

çürümüş portakallar

yazılamayan

kesik suratlı dehri

kendileyin

gül şerbeti

fakir adem

nesir

qostantiniyye